OPINIE
Vannacht droomde ik dat Caroline van der Plas naakt op m’n gezicht zat. Met een gedempte stem vroeg ik: “Wat zit jij hier te doen?” Ze antwoordde niet op de vraag, maar begon wel te schreeuwen: “Dood aan alle boeren!”
Helemaal nat van het angstzweet werd ik wakker, en ik was zo moe als een dood paard. Terwijl die vermoeidheid me helemaal niet goed uitkwam, want ik moest de hele dag verhuisdozen vullen, samen met m’n vriendin Lena, die het werk geregeld moest onderbreken om onze zoon Roman (drie en een halve week oud) te voeden met haar prachtige memmetjes.
Ja, wij verhuizen. Dat komt omdat dit loftje veel te klein is voor een heel gezin van man, vrouw, kind, hond. Ik heb hier altijd graag gewoond, 23 jaar aan een stuk door, maar te klein is te klein. Dus moet ik weg. Ik zal het loftje missen, de buurt, de straat, het centrum van Gent, de winkels en restaurants, en uiteraard de buren, met wie ik altijd een prima contact heb gehad.
Zo heb je m’n rechterbuur, Amadée Kuniki, een donkere man die ooit gevlucht is uit Zuid-Afrika omdat hij Zuid-Afrika een kutland vond, en wie kan hem ongelijk geven? Ik ben ooit één keer in Zuid-Afrika geweest, in Bloemfontein, en daar heb ik een verdorven gebakken banaan gegeten die me vier dagen diarree opleverde. Tijdens die vier dagen ging ik domweg naar de hoeren, en toen heb ik een Bloemfonteinse temeier helemaal volgescheten. Die kon er niet mee lachen, ook al omdat Zuid-Afrikanen een beroerd gevoel voor humor hebben.
Maargoed, Amadée zei me gisteren nog: “De straat zal niet dezelfde zijn zonder jou”, en hij wilde me omhelzen, maar die boot hield ik af omdat ik weinig of nooit omhels. Ik ben simpelweg geen getrainde omhelzer, zo zit dat.
Een andere buur die ik zal missen is Toos Drukneus, een uit Spijkenisse in Nederland afkomstige pianiste van ondertussen 96 jaar, met wie ik de hele tijd verhalen uitwissel over onze respectieve ervaringen in de Tweede Wereldoorlog. Toos is zo dement dat ze er geen seconde bij stilstaat dat ik die oorlog niet meegemaakt heb, en dus gelooft ze mij als ik dingen zeg zoals: “En dus op een keer zat ik in Berlijn met Himmler op de tram, en ik zei tegen hem: ‘Als je er bij de volgende halte niet uitstapt, geef ik je een schop tegen je kloten’”, waarop Toos zei: “Ja, Heinrich kon er niet goed tegen als je hem schopte.”
Hoe dan ook heb ik het loftje verkocht, en een groot huis gekocht in een heel andere buurt, weg van het Gentse centrum. Het is een heel duur huis, met een tuin, een terras op de eerste verdieping, negen kamers, een zolder, een kelder, een sauna, een uitzicht, en een halfautomatisch ingebouwd rugmassagetoestel. Al m’n nieuwe buren zijn rijke mensen, zoals Tuur Van Pons, die z’n fortuin heeft verdiend met het importeren van varkensmest uit Hongarije, het echtpaar Jan en Josiane De Smulder, die gefortuneerd zijn geworden door schilderijen van Rembrandt, Picasso, en Schnabel heel goedkoop aan te kopen en heel duur weer te verkopen, en de weduwe Hermine Lockefeer, die naar het schijnt haar man heeft vergiftigd, waar geen bewijs voor was, zodat ze 63 miljoen euro van hem kon erven.
Enfin, voor de verhuizing zitten we dus met het vullen van dozen met al de rommel die gedurende jaren en jaren vergaard is.
Weet je wat het is? Ik ben erg conservatief, behoudend, en bang voor alles, en zodoende heb ik geen zin om te verhuizen. Toch zitten Lena, Roman, Aquí en ik over een paar dagen in, dat grote huis. Ik hoop dat jullie me daar veel geluk toewensen.
De in dit artikel geuite meningen en standpunten zijn die van de auteur en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs de meningen of standpunten van TPO.
Lees meer van Herman Brusselmans
Herman Brusselmans – Ik droomde dat Caroline van der Plas naakt op m’n gezicht zat
