Sinds 1992 en de ‘Top van de Aarde’ in Rio leeft het Westen in de ban van een ‘klimaatnoodtoestand’ die telkens wordt vernieuwd, maar nooit wordt bereikt. Sinds 1992 heeft het Westen – het enige Westen – zich als belangrijkste, metafysische, bijna ontologische doelstelling gesteld de CO2-uitstoot (en andere broeikasgassen die verder in dit artikel zullen worden geïmpliceerd) terug te brengen.
Het is nu 2023 en tijd voor een eerste evaluatie, in vier delen:
1. De CO2-uitstoot is niet gestopt met groeien en zal blijven groeien.
Sinds 1992 is de wereldwijde CO2-uitstoot blijven stijgen. Nu China twee nieuwe kolencentrales per week opent en India meer dan ooit vastbesloten is zijn ontwikkelingscurve voort te zetten, net als de hele niet-westerse wereld, is het dus een gegeven dat de mondiale CO2-uitstoot zal blijven toenemen, en wel in de nabije toekomst.
Deze toename van de mondiale CO2-uitstoot – laten wij dit met klem opmerken omdat het belangrijk is – zou onvermijdelijk zijn, zelfs indien het Westen zou volharden in zijn pogingen om de uitstoot te verminderen. De westerse reducties worden immers meer dan tenietgedaan door de toename van de emissies in de rest van de wereld en dat zal ook zo blijven.
“De westerse reducties worden meer dan tenietgedaan door de toename van de emissies in de rest van de wereld en dat zal ook zo blijven”
2. Zal de doelstelling van 1,5° opwarming (Akkoord van Parijs) worden gehaald?
Het bereiken van de doelstelling van het Akkoord van Parijs vereiste een drastische vermindering van de CO2-uitstoot. Dat is niet gebeurd, we liggen niet op schema en die wereldwijde vermindering zal niet plaatsvinden. Daarom zal het doel van het Akkoord van Parijs – zelfs als het wetenschappelijk zinvol is, wat twijfelachtig is – niet worden bereikt. Dat is nu een zekerheid of, in de woorden van het IPCC, een projectie met een zeer hoge mate van betrouwbaarheid. Een feit, met andere woorden.
3. Zal de EU-doelstelling “koolstofvrij in 2050” worden gehaald?
Nog extremer dan het Akkoord van Parijs is de koolstofvrije doelstelling van de EU. Zoals ik al eerder stelde, zelfs als de EU zou ophouden te bestaan, zou de wereldwijde CO2-uitstoot blijven stijgen. Vanuit dat oogpunt is de vermindering van de Europese emissies, die natuurlijk alleen zin heeft als ze deel zou uitmaken van een effectief mondiaal kader – quod non – gespeend van iedere rationaliteit. Evenals “een voorbeeld stellen” aan regimes en landen in de wereld die ons vaak haten. Geloven wij echt dat China, Rusland en India zich door het Westen hun economische omstandigheden en CO2-uitstoot zullen laten dicteren? Dat is niet serieus.
Dit weerhoudt de EU-‘elites’, die gevangen zitten in een ontkennende benadering van de werkelijkheid, er niet van om te handelen en te decreteren alsof de wereld zijn CO2-uitstoot wel vermindert. Europees commissaris Frans Timmermans, waarschijnlijk de ergste extremist die in Europa aan de macht is gekomen sinds 1945 – wiens kabinetschef de voormalige leider is van de antikernenergiecampagne van Greenpeace -, vermenigvuldigt maatregelen, initiatieven en verklaringen die erop gericht zijn de Europese CO2-uitstoot drastisch te verminderen. Zelfs als dat ten koste gaat van de economische verwoestijning van Europa, ten koste van vrijheid, en zorgt voor een wrede toename van Europa’s afhankelijkheid van China’s zeldzame aardmetalen als koper, nikkel, kobalt en lithium.
Dit alles zonder rekening te houden met de ontwikkeling van de wereldwijde CO2-uitstoot – alsof deze parameter er niet toe doet. Het is duidelijk dat Frans Timmermans noch het klimaat, noch Europa, noch Azië kent, en dat niets wat Europa op dit gebied doet ook maar enige zin heeft zolang de vermindering van de uitstoot niet wereldwijd gebeurt.
4. Zouden de economische gevolgen van zelfs het meest pessimistische IPCC-opwarmingsscenario ertoe doen?
Een interessant feit dat de natuurkundige Steven Koonin, voormalig klimaatdeskundige van Obama, in zijn laatste boek ‘Unsettled’ opmerkt, is dat zelfs als het meest pessimistische opwarmingsscenario van het IPCC zou uitkomen, de economische gevolgen te verwaarlozen zouden zijn.
In zijn vijfde en laatste (volledige) rapport schat het IPCC dat een opwarming van 3° – tweemaal de doelstelling van het Akkoord van Parijs – de wereldwijde economische groei met 3 procent zou doen afnemen. Drie procent per jaar? Nee, 3 procent tegen het jaar 2100. Dat is een vermindering van de wereldwijde economische groei van 0,04 procent per jaar, een feit dat statistisch gezien nauwelijks meetbaar is. Dit, laten we het benadrukken, is het pessimistische scenario van het IPCC!
“Zelfs als het meest pessimistische opwarmingsscenario van het IPCC zou uitkomen, zouden de economische gevolgen te verwaarlozen zijn”
In de meer ‘optimistische’ scenario’s zullen de economische gevolgen van de opwarming vrijwel onbestaande zijn. Ik citeer het IPCC, AR5, hoofdstuk 10: “Voor de meeste economische sectoren zal het effect van klimaatverandering klein zijn in vergelijking met het effect van andere oorzaken (…). Veranderingen in bevolking, leeftijd, inkomen, technologie, relatieve prijzen (…) en vele andere aspecten van sociaaleconomische ontwikkeling zullen een effect hebben op vraag en aanbod van economische goederen en diensten, dat groot is in verhouding tot het effect van klimaatverandering.”
Anders gezegd, en vanuit een strikt feitelijk oogpunt, worden de economische groei en het welzijn van de Europeanen oneindig veel meer bedreigd door een extremistisch en waanzinnig milieubeleid dan door de opwarming van de aarde. Het is niet ik die dit betoogt: het zijn de IPCC-gegevens.
De les van dit alles is eenvoudig: toekomstige generaties zullen ons streng veroordelen omdat we extremistisch milieuactivisme hebben laten begaan. In plaats van de CO2-uitstoot trachten te bestrijden, zouden we ons moeten ‘aanpassen’ aan de klimaatverandering, want de wereldwijde uitstoot en de geaccumuleerde voorraad CO2 in de atmosfeer zullen niet afnemen. Dat is een feit.
Het bericht OPINIE. “Toekomstige generaties zullen ons streng veroordelen omdat we extremistisch milieuactivisme hebben laten begaan” verscheen eerst op PAL NWS.
